فهم دستورگذاری در حکومت‌های محلی (نمونه‌پژوهی: شورای شهر مشهد)

هدف: پژوهش حاضر، جستاری بر نحوه دستورگذاری در شورای شهر مشهد به‌عنوان نمونه‌ای از حکومت‌های محلی در ایران است. این پژوهش درصدد فهم دستورگذاری در حکومت‌های محلی برای کمک به بهبود آن است. روش: روش مورد استفاده، هرمنوتیک پدیدارشناختی و پدیدارشناسی هرمنوتیک (در قالب نظریه داده‌بنیاد ساخت‌گرا) است. یافته‌ها: در این پژوهش، برای دستورگذاری در حکومت‌های محلی ساختار دوگانه‌ای تدوین شد که بر هسته‌ای سخت و پوسته‌ای نرم متکی است. هسته سخت متشکل از عوامل فردی خط‌مشی‌گذار است، در حالی‌ که پوسته نرم بیشتر از عوامل محیطی متأثر است. در پوسته نرم عوامل پسین و پیشین وجود دارند که اثرهای پیش و پس از در دستور قرار گرفتن یک مسئله را هنگام دستورگذاری لحاظ می‌کنند. عوامل پسین شامل ارزیابی پیش‌بین، اثرهای زمانی و احتمال تصویب طرح‌ها و لوایح هستند و عوامل پیشین به بازخوردها، جایگاه جامعه هدف و ماهیت مسئله اشاره دارند. نتیجه‌گیری: دینامیک دستورگذاری در شورای شهر مشهد به‌عنوان نمونه‌ای از حکومت‌های محلی در ایران، تابع الگوهای موجود نیست و نبود سیستم‌های پشتیبان تصمیم‌گیری و بازخورد سبب فردی شدن روال دستورگذاری شده است.